Nee maar! De bebaarde grijsaard die u jarenlang met een angstaanjagend indringende blik ervan probeerde te overtuigen plaats te nemen in een tot de nok met ijsklontjes gevuld bad, blijkt niet per se een stabiele, betrouwbare of redelijke kerel te zijn, en ook al geen diploma te hebben in de gezondheidswetenschappen, zelfs geen bachelor. Wereldbeeld: aan diggelen. Heel merkwaardig dat allerlei types zich geroepen voelen zich te onderwerpen aan een man die het midden houdt tussen een sekteleider en die ene zwerver die altijd voor de Albert Heijn hier om de hoek staat te bedelen. Wat voor mensen zouden daar nou vatbaar voor zijn zeg, goeie vraag.
Goed, we kunnen er natuurlijk lacherig over doen, maar de man was/is een godvergeten fenomeen. Boeken vertaald in 33 landen, Oprah Winfrey en Beyoncé als klanten gehad, en, nu ja, kan erg goed tegen kou. Dat hij niet alle klontjes in het bad heeft is op zich geen nieuws (zie ook deze documentaire), maar Volskrant-journalisten Robert van de Griend (bekend van) en Anneke Stoffelen (bekend van) deden jaren onderzoek naar Hof, en dat levert een even compleet als huiveringwekkend beeld op.
De IJsproleet blijkt van jongs af aan een fantast, die ook nog eens afstamt van hoeren en wiens vader hand- en spandiensten verleende aan de SS. Voor we volledig in 's mans duistere gekte duiken: één anekdote vat Hofs karakter uitstekend samen. "Op een ochtend leverde Wim zijn zoon Noah af in het lokaal van Groep 3, waarna alle kinderen zoals gebruikelijk op hun stoeltjes in een kringetje gingen zitten. Normaal gesproken zongen ze dan een antroposofisch liedje en zwaaiden hun ouders gedag. Dit keer kregen ze daar nauwelijks de kans voor. Hof stapte over de kinderen heen, ging in het midden van de kring staan en zei: 'Voor wie het nog niet weet: ik ben de Iceman.'" Dat je een kind naar de vrije school stuurt is al enigszins getikt, dat je denkt daar op een dergelijke manier indruk te kunnen/moeten maken op de hummeltjes is he-le-maal van lotje. En dat is helaas nog maar de top van de ijsberg (ha ha). Hof heeft inmiddels zeven kinderen, die hij in eerste instantie Eenkind, Tweekind, Driekind enzovoorts wilde noemen, hoewel dat Eennaam werd, en hij na de eerstgeborene doorschakelde naar iets gangbaardere namen. Dat gezegd hebbende: zijn eerste kind heet dus Enahm, omdat Eennaam er bij de burgerlijke stand niet doorheen kwam. Nogmaals: hartstikke normaal allemaal.
Ook al niet bijster sympathiek: tussen de bedrijven door deelde Hof flinke ijspegels uit aan de vrouwen in zijn leven, of gooide een gietijzerenpan naar hun hoofd. Zijn kinderen sloeg hij ook, of beet ze toe dat ze "een ongelukje" waren, of vond een andere manier om ze geestelijk te mishandelen. De eerder genoemde Noah haalt herinneringen op aan 's avonds alleen thuis zijn met zijn vader, die weinig aandacht aan zijn piepjonge zoon besteedde, maar ladderzat op de bank hing en naar 'films met seksuele beelden' keek. "Soms viel ik op de bank in slaap en werd ineens alleen wakker in een donker huis. Wim was dan naar de winkel gegaan om bier te halen." Lekker, Wim!
Afijn, we kunnen nog wel even doorgaan, er klopt niets aan die Hof, de man is een vrouwenmepper, oplichter, opschepper, narcist. In alle eerlijkheid hadden we totaal geen zin om ons door 315 pagina's over hem te worstelen, maar dat bleek onterecht, want dit is een werkelijk schitterend boek, waarvan je het ene moment je lul uit je boxer lacht en het andere moment opgerold tot een bolletje wil zitten grienen in een ijsbad onder een koude douche. Aanraderrrr.
SocialLaat Schots, scheef z'n boekjes lezen
/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2025/12/12142949/121225CUL_2027009352_nooijer.jpg)
