De videoclip van het lied Echte liefde is te koop van Samuel Welten was dit jaar de best bekeken muziekvideo op YouTube in Nederland. Het lied, dat in maart werd geĂĽpload, kreeg ruim 5,1 miljoen views. YouTube meldt niet hoeveel daarvan uit Nederland kwamen.
Op de tweede plaats eindigde Ga Dan van Roxy Dekker. Die clip is sinds januari 4,3 miljoen keer bekeken. Nummer drie op de lijst is C'est la vie van Claude, de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival. De officiële video daarvan is meer dan 9 miljoen keer bekeken, maar vaker van buiten Nederland.
Baila de gasolina van Effe Serieus staat op de vierde plek in het jaaroverzicht van YouTube en 100% van Flemming en Mart Hoogkamer werd vijfde. Daarmee is de volledige top vijf Nederlands. Ordinary van Alex Warren is op plek zes het eerste buitenlandse lied.
Op plaats acht van de best bekeken muziekvideo's in Nederland staat ZAAZAA van Frenna en Shallipopi. De clip bij Waka van Noano, de artiestennaam van voetballer Noa Lang, en Emms sluit de rij op plek tien. Zeven van de eerste tien videoclips komen dus uit Nederland.
Streamingdienst Spotify constateerde vorige week ook dat Nederlandse muziek bijzonder populair is. Nederlandse gebruikers luisterden daar in totaal bijna 2,6 miljoen uur naar liedjes, en in ruim 72 procent van die tijd stond een lied uit Nederland op. De meest gestreamde artiesten op Spotify zijn ook Nederlands: Frenna, Lil Kleine en Ronnie Flex.
AMSTERDAM (ANP) - Eneco en Energie VanOns hebben consumenten 'CO2-gecompenseerd gas' verkocht zonder die claim deugdelijk te onderbouwen. Daarmee hebben ze de reclamecode overtreden, oordeelt de Reclame Code Commissie (RCC). Eisers Fossielvrij NL en Reclamejagers zijn blij met de uitspraak, maar vinden het ook tijd dat de Autoriteit Consument en Markt (ACM) harder ingrijpt bij bedrijven die met CO2-compensatie schermen.
"Anders blijft dit een eindeloos kat-en-muisspel van misleidende uitingen en daaropvolgende klachten", vindt Hiske Arts van Fossielvrij. "De verantwoordelijkheid om greenwashing aan te pakken kan niet bij burgers of actiegroepen worden neergelegd."
De ACM erkent dat ze hier een rol in speelt en wijst er bijvoorbeeld op dat ze onlangs nog luchtvaartmaatschappijen "streng heeft aangesproken" over vergelijkbare claims. De autoriteit zegt echter ook prioriteiten te moeten stellen en het "niet alleen" te kunnen. "En dat hoeft gelukkig ook niet", voegt een woordvoerster eraan toe.
Compensatieprojecten
Eneco en Energie VanOns hebben intussen besloten de producten niet meer in deze vorm aan te bieden. Een derde aanbieder, Pure Energie, besloot daar direct na ontvangst van de klacht toe. Om die reden lieten Fossielvrij en Reclamejagers die zaak vallen.
Bedrijven claimen vaker zonder deugdelijke onderbouwing dat ze de CO2-uitstoot van hun producten compenseren. Dat doen ze bijvoorbeeld door projecten voor bosbescherming of duurzame energie financieel te steunen. Vaak kan echter niet worden aangetoond dat dit echt leidt tot minder uitstoot. Onderzoeksplatform Pointer liet vorig jaar al zien dat de compensatieprojecten van energiebedrijven niet doen wat ze beloven.
CO2-rechten uit China
Energie VanOns kocht met het bedrag dat klanten extra betaalden bijvoorbeeld CO2-rechten in uit China. Dat zijn verhandelbare rechten die staan voor vermeden uitstoot van broeikasgassen, of juist voor het opnemen van CO2. De eisers wezen erop dat het in dit geval ging om "windmolens die al heel lang draaien".
De RCC heeft geen bewijs gezien dat de effectiviteit van de projecten aantoont. In een van de uitingen van Eneco werd overigens wel benoemd dat klanten hun eigen CO2-uitstoot niet kunnen compenseren, omdat het schadelijke effect van CO2 zich voordoet zodra het de lucht in gaat. "We kunnen wel met elkaar werken aan het beperken van onze uitstoot", werd eraan toegevoegd. De RCC noemt ook deze claim onjuist, "omdat de aanschaf van dit gasproduct de uitstoot die bij verbranding vrijkomt niet vermindert".
Dat zovelen e van ons mankementen vertonen, zoals angst, burnout en stress, is vermoedelijk geen ziekte, maar een gevolg van wat we zelf vooruitgang noemen.
Mensenlichamen zijn gebouwd voor beweging, groen en korte stresspieken – niet voor de permanente prikkels van Koopgoot, Nieuwedijk en kantoortuin. Wie uren per dag onder tl-licht shopt, scrolt en zit, leeft biologisch gezien in een soort omgekeerde savanne.
Evolutionaire biologen spreken van een “environmental mismatch”: onze genen zijn gevormd in een wereld van jagen, verzamelen en natuur, terwijl moderne steden in een paar generaties zijn volgestouwd met lawaai, fijnstof, kunstlicht en ultra‑bewerkt voedsel. Een recente analyse van onderzoekers uit Zürich en Loughborough concludeert dat deze kloof samenhangt met dalende vruchtbaarheid en een toename van ontstekingsziekten. “ Biologische adaptatie is traag, stedelijke verandering is razendsnel,” waarschuwen zij – evolutie gaat in tienduizenden jaren, niet in drie generaties.
De menselijke biologie is geëvolueerd voor een wereld van beweging, natuur en korte periodes van stress, niet voor de constante druk van het moderne leven. Industriële omgevingen overprikkelen ons stresssysteem en tasten zowel onze gezondheid als onze voortplanting aan. Bewijzen, variërend van wereldwijde dalingen in vruchtbaarheid tot chronische ontstekingsziekten, tonen de gevolgen van deze mismatch aan. Onderzoekers zeggen dat een herontwerp van cultuur en omgeving, met name natuurgericht plannen, essentieel is.
Ook onze stresssystemen zijn verkeerd afgestemd op de winkelstraat. In de savanne was er af en toe een leeuw; nu is er een onafgebroken stroom van deadlines, notificaties, reclameschermen en verkeerslawaai. Het gevolg is een soort permanente alarmstand die het immuunsysteem ondermijnt en het risico op hart‑ en vaatziekten, depressie en angst vergroot.
Tegelijk laat onderzoek zien dat onze “oerhardware” nog steeds opbloeit zodra er weer een beetje natuur in beeld komt. Een meta‑analyse van dertig jaar studies laat zien dat zelfs 10 minuten in een park al merkbaar stress verlaagt en de stemming verbetert, óók midden in de stad. Andere reviews vinden dat regelmatige blootstelling aan groen depressieve klachten en angst vermindert en de kwaliteit van leven verhoogt.p
Misschien is dat de echte les van de Koopgoot en de Nieuwedijk: ze bewijzen vooral hoe ver we van ons ontwerp zijn afgedwaald. De oplossing is niet massaal terug de grot in, maar de stad een stukje savanne teruggeven: meer bomen, stille parken, minder lawaai en minder neon. Wie zich beter wil voelen, kan beginnen met iets eenvoudigs: elke dag even het stadsbos in, in plaats van weer een rondje langs Zara en Primark.
Read more of this story at Slashdot.
Geen enkel dierenleven gaat over rozen. Over de driepootvis hoeft niemand zich zorgen te maken.