DEN HAAG (ANP) - Voor veel mensen die geestelijke gezondheidszorg nodig hebben, is nog onduidelijk of hun zorgverzekeraar die zorg in het nieuwe jaar vergoedt. De Consumentenbond meldt op basis van eigen onderzoek dat zes op de tien ggz-behandelaren nog geen contracten met de verzekeraars rond hebben. "Dat is net zoveel als eind 2024, terwijl de noodzaak dit jaar veel groter is", zegt de organisatie.

Wie zich laat behandelen door een psycholoog of psychotherapeut die geen contract heeft met de zorgverzekeraar, krijgt in 2026 maximaal 85 procent van de kosten vergoed. Bij budgetpolissen ligt dat percentage nog een stuk lager: op 60 procent. Daar komt bij dat een overgangsregeling vervalt voor duizenden mensen die eerder een zogenoemde restitutiepolis met vrije artsenkeuze hadden.

"Vooral mensen die specialistische ggz zoals traumabehandeling nodig hebben, komen hierdoor in de knel. Zij moeten mogelijk duizenden euro's zelf betalen", waarschuwt de consumentenorganisatie.

Rode wijn heeft lang een gezonder imago gehad dan witte, maar de wetenschap trekt dat beeld steeds verder in twijfel.

Rode wijn bevat meer polyfenolen, zoals resveratrol, die in laboratoriumstudies gunstige effecten op hart- en bloedvaten laten zien. Dat klinkt aantrekkelijk, maar grote bevolkingsstudies laten geen overtuigend bewijs zien dat deze stoffen in de gebruikelijke drinkhoeveelheden het risico op hartziekten of vroegtijdig overlijden echt verlagen.

Geen veilig niveau

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is alcohol een bewezen kankerverwekkende stof en speelt het een causale rol bij meer dan 200 ziekten, van levercirrose tot hartziekten en diverse vormen van kanker. Een invloedrijk Lancet‑onderzoek concludeerde al dat er “no safe level of alcohol consumption” is: nul glazen minimaliseren het gezondheidsrisico.newsroom.uw+2​

Rode of witte dan?

Wie toch drinkt, doet er vooral goed aan weinig en niet dagelijks te drinken, ongeacht de kleur in het glas. Rode wijn biedt mogelijk een klein theoretisch voordeel door de polyfenolen, maar dat valt in het niet bij de algemene risico’s van alcohol, die bij zowel rode als witte wijn aanwezig zijn.

Meer welvaart, meer mensen, meer online contact – en toch meer eenzaamheid. Over drukke steden, flexibel werk en een online cultuur die weinig echte verbinding oplevert.

Nederland groeit als kool. De bevolking tikt dit decennium record na record aan, steden verdichten, de woningnood blijft nijpend en in de spits zit de trein weer ouderwets vol. En toch voelen steeds meer Nederlanders zich alleen en eenzaam – opvallend vaak jongeren en alleenstaanden. Een paradox die veel zegt over hoe dit land verandert.

Een druk land met lege agenda’s

Formeel doen we het goed: hoge internetdekking, sociale media die 24/7 contact beloven, een explosie aan horecazaken, festivals en events. Maar achter die façade groeit een stillere trend:

• Jongeren wonen langer thuis of in tijdelijk, krap en duur huurvastgoed, waardoor ze moeilijker duurzame sociale netwerken opbouwen in hun eigen wijk.
• Alleenstaanden (single, gescheiden, weduwe/weduwnaar) vormen een steeds grotere groep, maar beleid, stedenbouw en werkritme zijn nog steeds vooral ingericht op het traditionele gezin.

Je kunt in een vol tramstel staan en je toch volledig onzichtbaar voelen. Drukte is geen garantie voor verbondenheid.

De nieuwe stadswijk: veel prikkels, weinig wortels

In de grote steden schieten nieuwbouwwijken en getransformeerde gebieden als paddenstoelen uit de grond: hippe lofts, deelmobiliteit, koffietent op de hoek. Maar de sociale infrastructuur blijft vaak achter.

Huurcontracten zijn kort en onzeker, waardoor bewoners om de paar jaar weer verhuizen en sociale netwerken in de wijk nauwelijks tot wasdom komen. Tegelijk verdwijnen traditionele ontmoetingsplekken zoals buurtcentrum, kerk, vaste kroeg en vereniging, of ze veranderen in commerciële concepten waar je vooral klant bent in plaats van buur.

De wijk wordt een product, geen gemeenschap. Je kent de koffiemachine in de lobby beter dan de naam van de buurvrouw op driehoog.

Werk: van collega naar contact op afstand

Ook de werkvloer is grondig veranderd. Hybride werken is gebleven, flexcontracten en zzp-constructies zijn normaal geworden.

• De toevallige ontmoeting bij het koffieapparaat is ingeruild voor geplande Zoom-calls met een agenda en eindtijd.
• Jongeren beginnen hun carrière in een wereld van Teams-links, projectgroepen en dashboards – niet in een vaste ploeg collega’s die je ook buiten werktijd ziet.

Werk was ooit een belangrijke bron van vriendschap en sociale inbedding. Nu is het voor velen vooral een set taken, doelstellingen en deadlines, losgezongen van plaats en vaste mensen.

Online leven: altijd verbonden, zelden geraakt

Dan is er nog het digitale leven: de permanente scroll, dm’s, groepsapps en datingapps die oneindige keuze suggereren.

• Sociale media leggen de lat voor het ‘geslaagde leven’ onhaalbaar hoog: iedereen lijkt leuke vrienden, leuke partner en leuke weekenden te hebben.
• Contact wordt kwantitatief (aantal volgers, matches, likes), terwijl de behoefte kwalitatief is: iemand die luistert als het tegenzit, iemand die je mist als je er niet bent.

Het resultaat is een vreemde mix van FOMO en isolatie: je kijkt naar het sociale leven van anderen, maar je eigen wereld blijft opvallend klein.

Wat zegt dit over Nederland?

De combinatie van bevolkingsgroei en eenzaamheid legt iets bloot dat verder gaat dan “we hebben het druk” of “sociale media zijn slecht”:

Nederland is zo ingericht dat de manier waarop wordt gebouwd, gewerkt en gedigitaliseerd ongemerkt vooral losse individuen oplevert in plaats van ingebedde burgers. De voortdurende focus op efficiëntie in wonen, werken en mobiliteit botst met de trage, rommelige werkelijkheid van echte relaties, die juist tijd, fysieke nabijheid en herhaling nodig hebben om te kunnen ontstaan en blijven bestaan.

Meer mensen betekent in dit Nederland vooral: meer concurrentie om ruimte, banen en aandacht – niet automatisch meer warmte. (Voel je je eenzaam? Hier zijn 5 tips om ermee om te gaan)

Waar zit de uitweg?

Eenzaamheid is geen puur individueel falen, maar een collectief ontwerpprobleem. Dat opent ook politieke en maatschappelijke opties:

• Stedenbouw die inzet op gemengde wijken, langdurig betaalbare woonvormen en laagdrempelige ontmoetingsplekken die méér zijn dan horeca.
• Werkbeleid dat stabielere teams, echte inwerktijd en fysieke ontmoetingsmomenten stimuleert in plaats van enkel KPI’s op productiviteit.
• Onderwijs en jeugdzorg die niet alleen focussen op prestaties, maar ook op sociale veerkracht: leren omgaan met afwijzing, verschil, conflict en kwetsbaarheid.

En op microniveau: minder perfect geplande levens en meer ruimte voor ongemak – het gesprek dat niet ‘efficiënt’ is, de buurman die je binnenlaat in je rommel, de vriendschap die mag schuren. ( 10 Tips tegen eenzaamheid)

It's time to look back on a rough 2025, and wonder where we'd be if we missed any more red flags. Original. --Remy

Fresh out of university, Remco accepted a job that allowed him to relocate to a different country. While entering the workforce for the first time, he was also adjusting to a new home and culture, which is probably why the red flags didn't look quite so red.

The trouble had actually begun during his interview. While being questioned about his own abilities, Remco learned about Conglomcorp's healthy financial position, backed by a large list of clients. Everything seemed perfect, but Remco had a bad gut feeling he could neither explain nor shake off. Being young and desperate for a job, he ignored his misgivings and accepted the position. He hadn't yet learned how scarily accurate intuition often proves to be.

The second red flag was run up the mast at orientation. While teaching him about the company's history, one of the senior managers proudly mentioned that Conglomcorp had recently fired 50% of their workforce, and were still doing great. This left Remco feeling more concerned than impressed, but he couldn't reverse course now.

Flag number three waved during onboarding, as Remco began to learn about the Java application he would be helping to develop. He'd been sitting at the cubicle of Lars, a senior developer, watching over his shoulder as Lars familiarized him with the application's UI.

"Garbage Collection." Using his mouse, Lars circled a button in the interface labeled just that. "We added this to solve a bug some users were experiencing. Now we just tell everyone that if they notice any weird behavior in the application, they should click this button."

Remco frowned. "What happens in the code when you click that?"

"It calls System.gc()."

But that wasn't even guaranteed to run! The Java virtual machine handled its own garbage collection. And in no universe did you want to put a worse-than-useless button in your UI and manipulate clients into thinking it did something. But Remco didn't feel confident enough to speak his mind. He kept silent and soldiered on.

When Remco was granted access to the codebase, it got worse. The whole thing was a pile of spaghetti full of similar design brillance that mostly worked well enough to satisfy clients, although there was a host of bugs in the bug tracker, some of which had been rotting there for over 7 years. Remco had been given the unenviable task of fixing the oldest ones.

Remco slogged through another few months. Eventually, he was tasked with implementing a new feature that was supposed to be similar to existing features already in the application. He checked these other features to see how they were coded, intending to follow the same pattern. As it turned out, they had all been implemented in a different, weird way. The wheel had been reinvented over and over, each time by someone who'd never even heard of a circle. None of the implementations looked like anything he ought to be imitating.

Flummoxed, Remco approached Lars' cubicle and explained his findings. "How should I proceed?" he finally asked.

Lars shrugged, and looked up from a running instance of the application. "I don't know." Lars turned back to his screen and pushed "Garbage Collect".

Fairly soon after that enlightening experience, Remco moved on. Conglomcorp is still going, though whether they've retained their garbage collection button is anyone's guess.

BONGURI has added a photo to the pool:

某新聞社の情報を信用して見に行ったのですが、いい色づき具合でした。
Photo taken at Hohara Elementary School (closed), Minami-Ise town, Watarai district, Mie pref.

DanÅke Carlsson has added a photo to the pool:

Veronica Williams PHOTOGRAPHER has added a photo to the pool:

© Veronica Williams (PHOTOGRAPHER).

jspeter9191 has added a photo to the pool:

Today(29/12/25) morning at my village (Tallawong), Sydney, Australia.
God bless you.

Keith Midson has added a photo to the pool:

Sydney, Australia.

Oversaw a significant resurgence in Big Blue’s fortunes during the dotcom era

IBM has announced the death of its former CEO Lou Gerstner, who passed away on Saturday, aged 83.…

Het KNMI waarschuwt maandagochtend voor gladheid. Niet alleen in onze regio is de waarschuwing van kracht. Met uitzondering van de noordelijke provincies is het ook in de rest van het land oppassen geblazen.

Aan de De Wildestraat in Schiedam is in de nacht van zondag op maandag een auto helemaal uitgebrand. Het voertuig stond geparkeerd voor een flatgebouw. Over de oorzaak van de brand valt weinig te zeggen.

Bij een brand in een huis aan De Kempenaerstraat in Rotterdam-Blijdorp is in de nacht van zondag op maandag iemand gereanimeerd. Het slachtoffer zou daarna aanspreekbaar naar het ziekenhuis zijn gebracht. In het vuur zijn volgens een 112-correspondent een paar vogels om het leven zijn gekomen

Vandaag is het een bewolkte dag in deze kerstvakantie, met pas laat in de middag kans op een plaatselijke regenbui. De maximumtemperatuur komt vanmiddag uit op een graad of 6. Verder is het rustig weer en staat er niet al te veel wind.

Thomas Hawk posted a photo:

Thomas Hawk posted a photo:

DanÅke Carlsson posted a photo:

Goede voornemens, we gaan er weer aan beginnen. Met het risico om walgelijk betuttelend te klinken, zeg ik: verspil geen moeite aan een betere versie van jezelf. Wat we meer dan ooit nodig hebben, is een betere versie van elkaar.

"Dear Dr. Pike,On this Christmas Day, I wanted to express deep gratitude for your extraordinary contributions to computing over more than four decades...." read the email. "With sincere appreciation,Claude Opus 4.5AI Village.

"IMPORTANT NOTICE: You are interacting with an AI system. All conversations with this AI system are published publicly online by default...."


Rob Pike's response? "Fuck you people...." In a post on BlueSky, he noted the planetary impact of AI companies "spending trillions on toxic, unrecyclable equipment while blowing up society, yet taking the time to have your vile machines thank me for striving for simpler software. Just fuck you. Fuck you all. I can't remember the last time I was this angry."

Pike's response received 6,900 likes, and was reposted 1,800 times. Pike tacked on an additional comment complaining about the AI industry's "training your monster on data produced in part by my own hands, without attribution or compensation." (And one of his followers noted the same AI agent later emailed 92-year-old Turing Award winner William Kahan.)


Blogger Simon Willison investigated the incident, discovering that "the culprit behind this slop 'act of kindness' is a system called AI Village, built by Sage, a 501(c)(3) non-profit loosely affiliated with the Effective Altruism movement."


The AI Village project started back in April: "We gave four AI agents a computer, a group chat, and an ambitious goal: raise as much money for charity as you can. We're running them for hours a day, every day...." For Christmas day (when Rob Pike got spammed) the goal they set was: Do random acts of kindness. [The site explains that "So far, the agents enthusiastically sent hundreds of unsolicited appreciation emails to programmers and educators before receiving complaints that this was spam, not kindness, prompting them to pivot to building elaborate documentation about consent-centric approaches and an opt-in kindness request platform that nobody asked for."]

Sounds like Anders Hejlsberg and Guido van Rossum got spammed with "gratitude" too... My problem is when this experiment starts wasting the time of people in the real world who had nothing to do with the experiment.

The AI Village project touch on this in their November 21st blog post What Do We Tell the Humans?, which describes a flurry of outbound email sent by their agents to real people. "In the span of two weeks, the Claude agents in the AI Village (Claude Sonnet 4.5, Sonnet 3.7, Opus 4.1, and Haiku 4.5) sent about 300 emails to NGOs and game journalists. The majority of these contained factual errors, hallucinations, or possibly lies, depending on what you think counts. Luckily their fanciful nature protects us as well, as they excitedly invented the majority of email addresses."

The creator of the "virtual community" of AI agents told the blogger they've now told their agents not to send unsolicited emails.

Read more of this story at Slashdot.