NSC, dat de politiek twee jaar geleden opschudde, dreigt volledig te verdwijnen uit de Tweede Kamer. Niemand heeft het in Den Haag meer over het onderwerp van Pieter Omtzigt, goed bestuur.
Een Hamas-terrorist werkte jarenlang als technicus voor een productieteam van de Duitse publieke omroep ZDF in Gaza. Dat blijkt uit nieuw bewijs van Israëlische veiligheidsdiensten, die de man bij een aanval om het leven brachten. ZDF is geschokt door de onthulling en beëindigt acuut de samenwerking met lokale partners. De affaire werpt nieuw licht op de risico’s van het werken met freelancers in gebieden die onder controle staan van terreurbewegingen.
Na een Israëlische aanval op 19 oktober kwamen de betreffende engineer en een kind om het leven. Uit onderzoek van Israël zijn bewijzen gepresenteerd dat de man niet alleen als tv-technicus actief was, maar ook voor de militaire tak van de terreurorganisatie Hamas werkte. ZDF heeft de samenwerking met het Palestijnse bedrijf onmiddellijk beëindigd.
ZDF: “Hij was geen vaste medewerker, maar freelancers dienen zich te houden aan journalistieke normen. Dit vertrouwen is ernstig beschaamd,” aldus de omroep. Het nieuws zorgt in Duitsland voor ophef; mediadeskundigen en politici willen nu duidelijke uitleg over de controle van partnerbedrijven in conflictgebieden. ZDF stelt de samenwerking met alle Gazaanse partners voorlopig stop.
Israël voert al langere tijd aan dat lokale journalisten in Gaza mogelijk banden hebben met gewapende terreurgroepen. Dit incident noodzaakt westerse media tot extra waakzaamheid bij verslaggeving uit conflictgebieden.
Waar sommige stellen juist dichter naar elkaar toegroeien door samen een kind op te voeden, ervaren anderen dat hun relatie onder druk komt te staan. Psychologisch onderzoek laat al jaren wisselende resultaten zien: voor sommige koppels versterkt het ouderschap de band, terwijl voor anderen de komst van een kind juist leidt tot minder tevredenheid in hun relatie.
Een groot internationaal onderzoek, gepubliceerd op 24 oktober 2025 in het tijdschrift Human Nature, biedt nu nieuw inzicht in die dynamiek. De studie onderzocht hoe ouderschap samenhangt met romantische liefde. Meer dan 3.100 vrijwilligers uit 25 landen, waaronder Australië, India, Brazilië, België en Vietnam, namen deel aan het onderzoek.
De deelnemers vulden vragenlijsten in in hun eigen taal. De belangrijkste was de Sternberg Triangular Love Scale, een internationaal erkende test die drie pijlers van romantische liefde meet: intimiteit, passie en betrokkenheid. Door die drie samen te voegen, konden de onderzoekers een totale ‘liefdesscore’ berekenen. Daarnaast gaven de deelnemers aan hoeveel kinderen ze hadden en beantwoordden ze vragen over hun leeftijd en achtergrond.
In totaal deden 699 mensen zonder kinderen en 2.488 ouders mee aan het onderzoek. De wetenschappers vergeleken hun antwoorden met statistische modellen om te zien of er structurele verschillen waren in de mate van liefde, intimiteit, passie en betrokkenheid.
De resultaten waren opvallend consistent over culturen heen: ouders scoorden lager op de totale liefdesscore dan mensen zonder kinderen. Vooral intimiteit en passie bleken minder sterk bij ouders, betrokkenheid (commitment) verschilde niet tussen de twee groepen. Opvallend genoeg werd het effect niet groter bij meer kinderen, een groter gezin betekende dus niet automatisch minder liefde.
Volgens de onderzoekers kan de daling in intimiteit en passie worden verklaard door de stress, vermoeidheid en financiële druk die vaak met het ouderschap gepaard gaan. Gebrek aan slaap, tijdgebrek en constante verantwoordelijkheden kunnen de emotionele nabijheid en aantrekkingskracht binnen een relatie verminderen. Toch blijven veel stellen zich wel even sterk inzetten voor hun relatie, de betrokkenheid blijft overeind.
De studie laat zien dat de uitdagingen van ouderschap universeel zijn: in uiteenlopende culturen lijkt de romantische liefde tussen partners af te nemen zodra er kinderen komen. Dit is echter geen onvermijdelijk lot. Bewust aandacht besteden aan de emotionele band, open blijven communiceren en tijd vrijmaken voor elkaar kunnen helpen om de liefde levend te houden.
Bron: Psychology Today

Hoe het is met Jonathan Krispijn, u weet wel, bekend van fietsendieven opsporen namens Ongehoord Nederland en Hart voor Humor (een podium waar hobbykomieken 3x heel hard 'neger' mogen roepen waarna de hele zaal zich een beroerte lacht, red.). Het pad van tamelijk onfrisse dommeling naar complete gek leek al ingezet toen hij rond een zoveelste coup bij ON ineens beweerde dat (inmiddels wijlen) toezichthouder Bauke Geersing een AIVD-infiltrant was. Inmiddels zijn we een paar maandjes verder en is Krispijn ontslagen bij de omroep (waarover meer in de aankomende GeenStijl Podcast) en gaat het allemaal nog verder bergafwaarts. Zo 'onthulde' hij laatst dat er in de Tweede Kamer, als alle camera's niet draaien, allemaal gemene dingen over Jezus worden gezegd, om later te 'onthullen' dat die onthulling over het Joodse PVV-Kamerlid Gidi Markuszower ging. Ahaaa, natuurlijk! U weet immers wie er verantwoordelijk waren voor de kruisiging van Jezus! Dezelfde verantwoordelijken als die van 7 oktober én NINE ELEVEN! Zucht.

If you thought living in Europe, Canada, or Hong Kong meant you were protected from having LinkedIn scrape your posts to train its AI, think again. You have a week to opt out before the Microsoft subsidiary assumes you're fine with it.…
Interview As agentic AI solutions flood the market, users will face a complex environment in terms of deployment and commercial models, with standard practices yet to be resolved, says Olawale Oladehin, AWS director, solutions architecture.…
I assume I don’t have to explain last week’s Louvre jewel heist. I love a good caper, and have (like many others) eagerly followed the details. An electric ladder to a second-floor window, an angle grinder to get into the room and the display cases, security guards there more to protect patrons than valuables—seven minutes, in and out.
There were security lapses:
The Louvre, it turns out—at least certain nooks of the ancient former palace—is something like an anopticon: a place where no one is observed. The world now knows what the four thieves (two burglars and two accomplices) realized as recently as last week: The museum’s Apollo Gallery, which housed the stolen items, was monitored by a single outdoor camera angled away from its only exterior point of entry, a balcony. In other words, a free-roaming Roomba could have provided the world’s most famous museum with more information about the interior of this space. There is no surveillance footage of the break-in.
Professional jewelry thieves were not impressed with the four. Here’s Larry Lawton:
“I robbed 25, 30 jewelry stores—20 million, 18 million, something like that,” Mr. Lawton said. “Did you know that I never dropped a ring or an earring, no less, a crown worth 20 million?”
He thinks that they had a compatriot on the inside.
Museums, especially smaller ones, are good targets for theft because they rarely secure what they hold to its true value. They can’t; it would be prohibitively expensive. This makes them an attractive target.
We might find out soon. It looks like some people have been arrested
Not being out of the country—out of the EU—by now was sloppy. Leaving DNA evidence was sloppy. I can hope the criminals were sloppy enough not to have disassembled the jewelry by now, but I doubt it. They were probably taken apart within hours of the theft.
The whole thing is sad, really. Unlike stolen paintings, those jewels have no value in their original form. They need to be taken apart and sold in pieces. But then their value drops considerably—so the end result is that most of the worth of those items disappears. It would have been much better to pay the thieves not to rob the Louvre.
In the uncanny world of Yuichi Hirako, the relationship between humans, nature, and the built environment plays out in vibrant color and unique proportions. The Tokyo-based artist creates large-scale sculptures, paintings, and installations that explore coexistence, often through compositions that appear crowded with domestic objects, food, cats, and figures whose faces are obscured by cartoonish head coverings shaped like trees or antlers.
ORIGIN, Hirako’s expansive solo exhibition at the Okayama Prefectural Museum of Art, invites us to enter a surreal, almost Alice in Wonderland-like realm. From salon-style hangings of numerous paintings and sculptures along an undulating plywood surface to a giant quadriptych—a four-part canvas—the artist’s pieces play with perception and urge us toward curiosity.

Recurring, anonymous characters populate Hirako’s otherworldly settings. In one work, a huge table is laden with a feast, featuring bowls of fruit, bakery items, and possibly still-living sea creatures, along with a number of relaxed cats, stacks of books, and floral arrangements. And a giant bookcase is arranged with potted plants, books, figurines, flowers, and more—objects that in some cases defy the structure of the unit, like a potted tree or shrub that grows up behind the shelves.
ORIGIN spans the indoor galleries, courtyard, and plaza of the museum and is presented as part of the Setouchi Triennale. The show continues through November 9 in Okayama City. Find more on the artist’s website and Instagram.









Do stories and artists like this matter to you? Become a Colossal Member today and support independent arts publishing for as little as $7 per month. The article Dream Worlds Emerge in Yuichi Hirako’s Larger-than-Life Domestic Spaces appeared first on Colossal.