De jongste vrouwelijke selfmade miljardair is geen popster of internetgoeroe, maar een voormalige ballerina: de Braziliaanse tech-ondernemer Luana Lopes Lara (29). Dat schrijft Forbes

Van “Zwanenmeer” naar Wall Street

Lopes Lara trainde als tiener aan de Bolshoi Theaterschool in Brazilië, waar dagen van tien uur dansen de norm waren. Na haar eindexamen danste ze een seizoen mee in “Zwanenmeer” aan het Salzburger Landestheater in Oostenrijk, voordat ze haar spitzen voorgoed inruilde voor een studie computer science aan MIT. Volgens Forbes hielden haar balletleraren tijdens de zwaarste oefeningen zelfs brandende sigaretten onder haar been om te testen hoelang ze een houding kon volhouden – een sadistische methode, maar wel illustratief voor de discipline die haar later in de techwereld vooruit zou helpen.

De ballerina achter een miljarden-start-up

Samen met mede-oprichter Tarek Mansour bouwde Lopes Lara in zes jaar tijd Kalshi, een gereguleerde “prediction market” waarop beleggers kunnen inzetten op de uitkomst van economische cijfers, verkiezingen of rentevoetbesluiten. Een recente financieringsronde van 1 miljard dollar duwde de waardering naar circa 11 miljard dollar, waarmee haar persoonlijke belang nu wordt geschat op meer dan 1 miljard dollar. “Nu, op haar 29ste, is Lopes Lara de jongste selfmade vrouwelijke miljardair ter wereld”, schrijft Forbes, waarmee ze niet alleen techondernemer Lucy Guo (31), maar ook popfenomeen Taylor Swift van de troon stoot.

Waarom dit meer is dan een leuk weetje

Het verhaal past in een bredere verschuiving: jonge vrouwelijke miljardairs komen niet langer vooral uit entertainment of familie-imperia, maar steeds vaker uit fintech en AI. Daarbij schuurt de term “selfmade” nog altijd; eerdere discussies rond Kylie Jenner lieten al zien hoe fel het debat is over privilege, startkapitaal en eigen verdienste. Toch laat de weg van Lopes Lara – van glazen splinters in spitzen tot deals met Wall Street – vooral zien dat extreme discipline uit de kunstwereld verrassend goed inzetbaar is in keiharde financiële markten.

DEN HAAG (ANP) - Als het huidige beleid wordt voortgezet, stijgt het aantal verkeersslachtoffers de komende decennia sterk. Het verwachte aantal verkeersdoden ligt in 2040 dan tussen de 720 en 760, tegenover 675 in 2024. Dat staat in een rapport van het Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV).

Ook raken er in 2040 naar verwachting 10.000 mensen ernstig gewond in het verkeer, en 23.000 tot 25.000 matig gewond. In 2023 ging het nog om 7400 ernstig en 18.000 matig gewonden.

Vooral onder fietsers en ouderen zal het aantal verkeersslachtoffers stijgen, aldus het SWOV. In die groepen nam het aantal slachtoffers de afgelopen jaren al toe. Het aantal verkeersdoden en -gewonden onder fietsers stijgt zowel bij ongevallen met als zonder betrokkenheid van een motorvoertuig. Door de vergrijzing zullen er daarnaast veel meer gebruikers van de scootmobiel zijn, waardoor naar verwachting het aantal doden onder deze groep relatief sterk zal stijgen.

DEN HAAG (ANP) - Meer horecabedrijven worstelen met problematische schulden. Een op de vijf horeca-ondernemingen gaf aan hiermee te worstelen in november, tegen 14 procent in november vorig jaar. Dit meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) na onderzoek onder bedrijven in de industrie, handel en diensten met vijf of meer medewerkers.

Hoofdeconoom Peter Hein van Mulligen van het CBS kan deze ontwikkeling moeilijk verklaren. "De faillissementsgraad is al een tijd lang het hoogst bij de horeca en het ondernemersvertrouwen is negatief. Maar het vreemde is, een jaar geleden was de faillissementsgraad nog hoger en toen zagen ze de schuldenlast minder als een probleem."

Van alle ondervraagde bedrijven vond 6,7 procent dat de schulden problematisch waren. Dat is iets meer dan de 6,3 procent van een jaar geleden. Ook relatief meer bedrijven in de informatie en communicatie beoordelen hun schuldenlast volgens het CBS als problematisch. Vorige maand vond ongeveer 7 procent van de bedrijven in deze sector dit. Een jaar eerder was dit nog minder dan 4 procent.

Angst voor sluiting

Een soortgelijke ontwikkeling is te zien in de cultuur, sport en recreatie en in het vervoer en de opslag. Onder meer de detailhandel en de autohandel en -reparatie hadden hier juist minder last van.

De horeca verwacht van alle sectoren het vaakst minder dan een jaar te kunnen blijven bestaan als de huidige economische situatie aanhoudt. Zo'n 6 procent vreest hiervoor. Daarnaast weet 35 procent niet hoe lang het nog vol te houden is. Van de ondernemingen in alle sectoren denkt ongeveer 4 procent hooguit een jaar te kunnen blijven bestaan.

De kans dat de Postcodeloterij je belt of je een brief stuurt is zeer hoog, maar de kans dat je een grote prijs wint in de Postcode Loterij is extreem klein. De loterij is veel beter in marketing dan in prijsuitdeling. Wie meespeelt, koopt vooral een lot in een goededoelenmachine waar statistiek het steevast wint van hoop.

Hoe klein is ‘kans’ eigenlijk?

Bij loterijen wordt de winkans uitgedrukt als verhouding: aantal prijzen gedeeld door het aantal deelnemers. Bij populaire loterijen met miljoenen loten betekent dat automatisch dat de kans op een levensveranderende jackpot in de praktijk vrijwel nihil is. Een veelgeciteerd voorbeeld: voor een grote loterijjackpot is de kans soms rond de 1 op miljoenen, wat neerkomt op zo’n 0,000014 procent.​

De Postcode Loterij verkoopt loten per postcode en organiseert 14 trekkingen per jaar. Er worden weliswaar veel prijzen uitgedeeld, maar dat zijn vaak relatief kleine bedragen of cadeautjes, terwijl de spectaculaire bedragen maar in een handjevol postcodes vallen. Statistisch gezien is de kans dat juist jouw straat of volledige postcodegebied zo’n prijs treft, minuscuul.

Psychologie versus realiteit

Toch voelt het anders. Het slimme van de Postcode Loterij is dat je met je eigen postcode meespeelt: de angst om als enige in de straat níet te winnen, is een krachtige prikkel. Daarnaast wordt iedere SuperPostcodeprijs en PostcodeKanjer breed uitgemeten in talkshows en reclames, waardoor de paar gelukkige winnaars in ons hoofd veel zwaarder wegen dan de miljoenen mensen die nooit in beeld komen.

De overheid wijst er ondertussen op dat loterijen kansspelen zijn waarbij de speler geen enkele invloed heeft op de uitslag en waar strikte regels voor gelden om consumenten te beschermen. Wie meedoet, moet dat dus vooral zien als donatie aan goede doelen met een kleine kans op een meevaller, niet als rationele investering.

Lenny Kuhr, die in 1969 het songfestival won, noemt het een "gemiste kans" dat Nederland volgend jaar niet meedoet aan het muziekevenement. Dat meldt zij donderdagavond aan het ANP. AVROTROS besloot zich terug te trekken, omdat organisator EBU na een stemming heeft besloten dat Israël, ondanks kritiek van een aantal landen, mee mag doen aan de komende editie.

"Er was de afgelopen twee jaar al een duidelijke 'stimmung' rond het songfestival", zegt Kuhr. "Mensen die de deelnemers van Israël de rug toekeerden tijdens interviews en optredens. Muzikanten moeten respect voor elkaar hebben. Tijdens een optreden, ook tijdens het Eurovisie Songfestival, moet geen politiek worden bedreven."

Kuhr had liever gezien dat Nederland wel had meegedaan aan het songfestival: "Met een lied kun je veel meer harten bereiken dan met welk betoog dan ook."

Getty Kaspers vreest dat het besluit van Nederland om niet mee te doen aan het Eurovisie Songfestival niet veel oplost. Dat stelt de zangeres van Ding-A-Dong, het lied van de groep Teach-In die in 1975 de eerste prijs in de wacht sleepte, in een reactie aan het ANP. "Je moet het Eurovisie Songfestival niet politiek maken", vindt Kaspers. "En dat geldt voor alle partijen, dus ook voor Israël. Wij artiesten willen gewoon zingen. En het publiek wil gewoon voor de televisie zitten en een leuke avond hebben. Ik ga dit jaar in elk geval niet meer kijken."

De zangeres snapt de argumenten van AVROTROS wel, die stelt dat er een grens moet worden getrokken voor het gedrag van Israël. "Maar de hele gang van zaken staat in alle opzichten zo ver bij de muzikanten vandaan", zegt ze. "Wij willen alleen maar muziek maken, liedjes zingen en positieve gevoelens uitdragen. Die inzet is inmiddels door alle partijen helemaal uit het oog verloren."

Tone'o Down-Under has added a photo to the pool:

Optus Stadium, Perth, Western Australia.

DanÅke Carlsson has added a photo to the pool:

DanÅke Carlsson posted a photo:

Thomas Hawk posted a photo:

Thomas Hawk posted a photo: