In een wereld die ons voortdurend influistert dat we pas geslaagd zijn als we extatisch door het leven gaan, klinkt het bijna radicaal: genoegen nemen met tachtig procent geluk. Toch blijkt het voor de meeste mensen meer dan genoeg. Niet omdat ze minder ambities hebben, maar omdat hun perspectief breder is. Geluk hoeft niet te knallen, het mag kabbelen. Een leven dat goed genoeg is, is soms precies wat een mens nodig heeft.
Op dat gebied kunnen we nog heel wat leren van de oosterse culturen, waar de focus niet op het individu ligt maar op de gemeenschap. Onderzoek laat zien dat Westerlingen de neiging hebben om details en losse elementen op te merken, terwijl Oosterse denkers het geheel in één blik omvatten. Een aquarium vol vissen is voor de een een grote vis in het midden, voor de ander een landschap waarin zeewier, waterstromen en scholen dieren samen een compleet beeld vormen.
Psycholoog Lawrence White, die culturen wereldwijd bestudeert, ziet dat holistisch denken vooral voorkomt in tradities zoals het confucianisme, boeddhisme en hindoeïsme. Daar bestaan tegenpolen naast elkaar: licht en donker, vreugde en treurnis. Geluk zonder verdriet is in dat wereldbeeld incompleet. Pas door beide te omarmen, ontstaat een gevoel van heelheid.
En dat is misschien precies wat we in het Westen kunnen leren. Want wie zich blindstaart op de zoektocht naar maximaal geluk, krijgt paradoxaal genoeg juist vaker mentale problemen. Negativiteit nestelt zich snel in het brein: het voedt stress, verhoogt de bloeddruk en maakt ons vatbaarder voor ziekte. Maar een opener houding – gevoed door inzichten uit andere culturen – kan helpen om die spiraal te doorbreken. Het maakt ruimte voor betrokkenheid, betekenis en veerkracht.
Door emoties beter te reguleren en minder mee te gaan in zwart-witdenken, ontstaat langzaam ruimte voor een leven dat niet perfect hoeft te zijn om waardevol te voelen. Tachtig procent blijkt dan niet een compromis, maar een zachte, leefbare standaard. Een plek waar rust en voldoening elkaar vinden. Een plek waar je, zonder buiten adem te raken van de gelukscurve, gewoon mens mag zijn.
Bron: Psychology Today
